[frame align=”left”] [/frame]Niets is zo irritant als file rijden. We hebben het allemaal wel eens meegemaakt en natuurlijk gebeurt het altijd op het moment als je een belangrijke afspraak hebt staan… De frustraties van het file rijden worden op een komische manier vertelt door de Argentijnse schrijver Julio Cortázar (1914-1984) in ‘De Zuidelijke Autoweg’ (Verzamelde Verhalen). Als lezer maak je gelijk onderdeel uit van de filerijders: “…schitterende zon die op de ruiten en chromen randen ketste, en tot overmaat van ramp het tegenstrijdige gevoel  dat je opgesloten zat midden in een woud van machines die bedoeld waren om te rijden”. Het lijkt een realistisch verhaal, omdat het zo’n alledaags karakter heeft. Maar ondertussen maakt Julio Cortázar plaats voor verwondering en krijgt deze file ineens iets magisch. Hij duurt namelijk dagen, maanden, misschien wel jaren.

Men moet noodgedwongen uit zijn auto’s stappen en contact maken met andere lotgenoten. Niemand weet met zekerheid te zeggen waardoor de file is ontstaan. Het gissen naar de oorzaak irriteert men in eerste instantie, maar in een later fase vervalt dit in een vorm van acceptatie “Toen het donker werd hing er een onbeschrijflijke verveling over hen heen; men verwachtte meer van de slaap dan van de nieuwtjes die altijd tegenstrijdig waren of later weer tegengesproken werden”. De nieuwe situatie, waarin vreemden van elkaar zich bevinden, verandert naarmate de tijd verstrijkt in een gemeenschappelijk gevoel van saamhorigheid. Er ontstaan vriendschappen en men vindt steun bij elkaar, totdat -om onverklaarbare reden- de file ineens in beweging komt, met als gevolg dat de eenheid van de groep definitief uitelkaar valt… (Cortázar, J. et al (1991) Zonnige Verhalen)

Vraag per e-mail dit verhaal aan via info@cafecultura.nl. Heb je dit verhaal al gelezen? Geef dan kort jouw interpretatie van het stuk hieronder in de comments.

[ Gemiddelde leestijd 55 min.]