Andrés Calamaro
In 1981 werd hij lid van Los Abuelos de la Nada (De Opa’s van het Niets) een van de vele nieuwe rockformaties die werden gevormd in Buenos Aires in de vroege jaren 80. Ondanks het feit dat de frontman van deze band Miguel Abuelo was, componeerde Calamaro vrijwel alle grote hits van de band zoals ‘’Mil Horas’’ (Duizend Uren), ‘’Así es el Calor’’ (Zo is de Hitte) en ‘’Costumbres Argentinas’’ (Argentijnse Gewoonten). Drie jaar later bracht Calamaro zijn eerste solo-album uit, Hotel Calamaro genaamd. Het album was een bizarre mix van muziekstijlen gespeeld door Calamaro en vele gastmuziekanten en werd geen groot succes.
Ondanks het weinige succes verliet Andres de band ‘’Los Abuelos de la Nada’’ in 1985 om zich op zijn solocarrière te gaan richten. Op zijn tweede album, toepasselijk ‘’Vida Cruel’’ (Wreed Leven) genaamd, werkte hij samen met bekende artiesten als Charly Garcia en Luis Alberto Spinetta. Maar ook dit album werd, zelfs met de hulp van deze twee, zowel op commercieel als artistiek gebied een teleurstelling.
Hoewel Calamaro’s solocarrière niet bepaald van een leien dakje ging, had hij vreemd genoeg als songwriter en producent van onder andere los Enanitos Verdes en los Fabulosos Cadillacs juist enorm veel succes. In 1988 deed Calamaro een poging tot een derde soloalbum, dit maal bevatte het een aantal briljante tracks zoals ‘’Con los Dientes apretados’’ (Met de Tanden op elkaar) en ‘’Loco por ti’’ (Gek op Jou). Het album werd goed ontvangen door de pers en critici en werd daarmee ook een stuk succesvoller dan zijn vorige albums.
In 1989 kwam Argentinië in een zware economische crisis, waardoor de volledige muziekindustrie zo goed als stil lag en zeer weinig nieuwe albums werden opgenomen en verkocht. Andrés volgde daarom het voorbeeld van vele andere Argentijnse rockers en stak de Atlantische Oceaan over om zich te vestigen in Spanje. In Madrid kwam hij al snel in contact met Ariel Rot en Juan Infante, voormalige leden van de band Tequila. In 1991 richtten ze samen Los Rodríguez op, een band die enorm populair werd in Spanje en later ook in Argentinië, gek genoeg was veroverde Andrés zodoende zijn eigen land vanuit Spanje.
Gedurende 6 jaar nam Andrés geen solo-albums meer op, maar dankzij de faam die hij inmiddels had opgebouwd met los Rodríguez werd in zowel Argentinië als Spanje reikhalzend uitgekeken naar zijn nieuw uit te brengen album ‘’Alta Suciedad’’ (Hoge Viezigheid) een woordspeling op ‘’Alta Sociedad’’ (High Society). Dit album telde liedjes die tegenwoordig tot klassiekers van de Spaanstalige rock gerekend worden zoals ’’Flaca’’ (Slanke vrouw) en ”Crímenes Perfectos’’ (Perfecte Misdaden).
Het meeste opzien baarde Calamaro echter in 2000 met zijn voor de muziekindustrie historische album ‘‘El Salmon’’ (De Zalm) een vijfdubbel cd met 103 nieuwe liedjes. Hierdoor wordt Calamaro ook bij grote publiek in de gehele Spaanstalige wereld bekend en rijst zijn faam tot die van wereldster. Na El Salmón bracht Calamaro nog verschillende albums uit waaronder het streke ‘’El Cantante’’ (De Zanger) en de live cd’s ‘’El Regreso’’ (De Terugkeer) en ‘’Dos son Multitud’’ (Twee zijn een Menigte) samen met Fito y los Fitipaldis (lees hier meer over Fito y los Fitipaldis). Mijn favoriete track van Calamaro blijft ‘’Flaca’’ een nummer dat me keer op keer kippenvel weet te bezorgen.
Klik hier om enkele van de beste nummers van Andrés Calamaro te beluisteren via Radio Café Cultura!
