Onbetaalbaar. Het gevoel als je uit het vliegtuig stapt in het land van bestemming. De spanning die zich opbouwt terwijl je op je tas staat te wachten op het vliegveld, nog steeds binnen in een met airco gekoelde omgeving die wereldwijd haast universeel is ingericht en veel toeristen om je heen. De klamme warmte  die als een muur op je staat te wachten als je door de schuifdeuren naar buiten loop. En regen, regen en nog eens regen: welkom in de tropen!

 De eerste maand staat voor mij geheel in het teken van Spaans leren. En dat gaat het snelst als je gedwongen wordt om Spaans te spreken. De eerste 1,5 week verblijf ik daarom bij een gastgezin in het mooie plaatsje Turrialba. Voor de reiziger die een beetje buiten de gebaande paden wil gaan zeker een aanrader. Turrialba is en kalm plaatsje met prachtige natuur en een vrij rijke geschiedenis. Er is vrij weinig toerisme, en de mensen zijn er erg gastvrij. Het gastgezin waar ik verblijf is dat ook. Het verschil in lengte is even schrikken, maar ik wordt met open armen ontvangen, als gast maar ook als ‘ part of the family’. De Spaanse lessen beginnen pas op maandag, maar de eerste drie dagen wordt ik naar de gehele familie meegesleept. Alle broers, zussen, ooms, tantes, kinderen, kleinkinderen, opa’s en oma’s moet ik ontmoeten. Alles in het Spaans. Zeer intensief, maar erg leuk omdat de mensen allemaal heel erg hartelijk zijn. Het enige Engelse woord dat ik in het eerste weekend hoor is ‘motorcycle’. De zes jarige kleindochter van Rosberly, Sara, heeft dat op school geleerd.

Rosberly (de gastvrouw) houdt erg van koken, dus ik val ook wat dat betreft met mijn neus in de boter. Dat ik liever geen vlees eet begrijpt ze niet, maar ze kookt graag groente voor me. De basis van iedere maaltijd, dus ook het ontbijt, bestaat uit rijst met zwarte bonen (gallo pinto heet dat). Heerlijk!

De lessen volg  ik bij Spanish at Locations, de school bevindt zich op een prachtige locatie met een schitterend uitzicht. Omdat er in de eerste week geen andere beginners zijn heb ik 3 uur per dag priveles in plaats van 6 uur per dag in een klasje. Dat bevalt me echt prima, want alle aandacht is op mij gevestigd en ik heb de rest van de dag om huiswerk te doen en te oefenen. Omdat het laagseizoen is heb ik op alle locaties priveles. Super!

 De eerste week sluit ik af met raften op de Pacuare River met een aantal mede studenten. Heel gaaf en in een fantastisch mooie omgeving. Zoveel jungle, zoveel vlinders en vogels, echt fantastisch. Na de trip meteen doorgereisd naar Puerto Viejo, een mooi plaatsje aan de kust.

  De omgeving is prachtig, maar het dorpje zelf is niet helemaal mijn ding. Leuk als je van heel veel bier en cocktails drinken houdt. En voor de liefhebber van drugs is het ook een goede plek, bijna op elke hoek van de straat wordt me wel wat aangeboden. De sfeer in de Spaanse school is wel erg goed en iets buiten het dorp zijn echt fantastich mooie stranden met super helder warm water met op een paar minuten lopen prachtige jungle met Brulapen, toekans en kikkers in allerlei kleuren.

 Mijn derde week is in Bocas del Toro, Panama. Typ deze naam maar eens in in Google en de foto’s spreken voor zich denk ik. Hier staat de grootste locatie van     Spanish at Locations, de plek waar het een jaar of 16 geleden allemaal begonnen is. De sfeer is fantastich en het bruist van de toeristen. De hele dag door zijn er lessen en de studenten komen van over de hele wereld. Niet zo goed om Spaans te leren buiten de les want er wordt vooral veel Engels, Nederlands en Duits gesproken, maar het is heerlijk om met iedereen te praten. Zoveel leuke reisverhalen en zoveel leuke mensen.

 Het sporten is hier ook fantastich. Om de dag sta ik om kwart voor 6 op om de dag te beginnen met een uurtje sporten. Oefeningen doen bij zonsopkomst op een strand met palmbomen is echt heerlijk. Ik heb ook totaal geen extra motivatie nodig om mijn bed uit te gaan. Door de jungle wandelen, kayakken, zwemmen en snorkelen is ook echt fantastisch mooi. Mocht je ooit in de buurt zijn, sla Bocas del Toro dan zeker niet over!

De rest van de reis gaat verder in Boquete, wederom in een gastgezin. Het echte werk voor de stichting zit er ook aan te komen. Iedereen die ik over de plannen en doelen van stichting Work with Nature vertel is super enthousiast en dat geeft mij superveel energie! In mijn volgende blog meer daarover!

¡Hasta luego amigos!