Op 14 januari gaat de Chileense documentaire El Botón de Nácar van regisseur Patricio Guzmán in premiere in Nederland. In El Botón de Nácar gebruikt  Patricio Guzmán water op een unieke manier als metafoor voor het verbinden van de genocide van Chili’s inheemse ‘water nomaden’ met de politieke moorden tijdens het regime van Pinochet. Eerder maakte Guzmán de veelgeprezen documentaire Nostalgia de la Luz, waar de Atacama Woestijn in Chili wordt verbonden met Pinochet’s dictatuur. El Botón de Nácar won op het Filmfestival van Berlijn 2015 de Zilveren Beer voor Beste Scenario, en is geselecteerd voor het International Documentary Filmfestival Amsterdam (IDFA) 2015.

Sommige zeggen dat water een geheugen heeft, El Botón de Nácar laat zien dat het ook een stem heeft. In deze poëtis